یا مرگ یا توافق
واقعیت مطلب این است که رؤیای روحانی برای حل پرونده هسته‌ای و لغو تحریم‌ها از طریق مذاکره با کدخدا تعبیر نشده است و امتیازات فراوانی که دولت در طبق اخلاص گذاشت و تقدیم آمریکا و غرب کرد، نتوانست اشتهای سیری‌ناپذیر آنها را از بین ببرد و آنها را علیرغم این همه امتیازی که از طریق خوش‌خیالی و ساده‌اندیشی روحانی و ظریف و تیمش به‌دست آوردند، مجاب به لغو تحریم‌ها و اتمام زیاده‌خواهی‌ها کند و آنها نه‌تنها تحریم‌ها را لغو نکردند بلکه امتیازات بیشتری طلب کردند؛ آن‌هم نه امتیازات هسته‌ای که امتیازات نظامی!
این یعنی شکست مذاکرات و شکست پروژه هسته‌ای روحانی و عدم تحقق مهمترین وعده انتخاباتی وی. روحانی شکست مذاکرات را شکست خود و پایان حیات سیاسی خود می‌داند و حاضر نیست آن‌را بپذیرد و رفتار و گفتار این روزهای دولتی‌ها و تیم مذاکره‌کننده گویای این است که دولت حاضر است هر امتیازی را به طرف مقابل بدهد که صرفاً یک توافقی به امضا برسد و شاید حاضر باشد در داخل زیر میز همه چیز بزند، اما توافق کند. حالا این توافق همه خواسته‌های غربی‌ها را برآورده کند و اصلی‌ترین خواسته‌های ما را ناکام بگذارد، مهم نیست؛ مهم صرف توافق است! یا مرگ یا توافق!
سید محسن میرشمسی
آنچه از مذاکرات مشخص است، این است که آمریکا و غرب حاضر نیستند تمام تحریم‌ها را لغو کنند. تحریم‌های هسته‌ای هم که فقط تکه‌ای از پازل تحریم‌هاست، قرار است تعلیق شود؛ آن‌هم چندین ماه یا چندین سال پس از انجام تعهدات ایران. تازه آمریکا و غرب همین وعده تعلیق تحریم‌های هسته‌ای را منوط و مشروط به بازرسی از مراکز نظامی و بازجویی از دانشمندان ایران کرده‌اند و دولت هم مخالفتی ندارد، البته با اظهارات کودکانه سعی در توجیه آن دارد؛ از این جهت که مذاکرات را با مهدکودک اشتباه گرفته‌اند و فکر می‌کنند با گرگم به هوا بازی و بستن چشم‌بند به چشم بازرسان (جاسوسان) کارکشته غربی، می‌توانند مانع افشای اسرار نظامی کشور شوند.
واقعیت مطلب این است که رؤیای روحانی برای حل پرونده هسته‌ای و لغو تحریم‌ها از طریق مذاکره با کدخدا تعبیر نشده است و امتیازات فراوانی که دولت در طبق اخلاص گذاشت و تقدیم آمریکا و غرب کرد، نتوانست اشتهای سیری‌ناپذیر آنها را از بین ببرد و آنها را علیرغم این همه امتیازی که از طریق خوش‌خیالی و ساده‌اندیشی روحانی و ظریف و تیمش به‌دست آوردند، مجاب به لغو تحریم‌ها و اتمام زیاده‌خواهی‌ها کند و آنها نه‌تنها تحریم‌ها را لغو نکردند بلکه امتیازات بیشتری طلب کردند؛ آن‌هم نه امتیازات هسته‌ای که امتیازات نظامی!
این یعنی شکست مذاکرات و شکست پروژه هسته‌ای روحانی و عدم تحقق مهمترین وعده انتخاباتی وی. روحانی شکست مذاکرات را شکست خود و پایان حیات سیاسی خود می‌داند و حاضر نیست آن‌را بپذیرد و رفتار و گفتار این روزهای دولتی‌ها و تیم مذاکره‌کننده گویای این است که دولت حاضر است هر امتیازی را به طرف مقابل بدهد که صرفاً یک توافقی به امضا برسد و شاید حاضر باشد در داخل زیر میز همه چیز بزند، اما توافق کند. حالا این توافق همه خواسته‌های غربی‌ها را برآورده کند و اصلی‌ترین خواسته‌های ما را ناکام بگذارد، مهم نیست؛ مهم صرف توافق است! یا مرگ یا توافق!
این گرانی بنزین و گازوئیل و تصمیم دولت برای گرانی گاز علیرغم وعده عدم افزایش قیمت‌ها در سال ۹۴ و این جمله امروز روحانی در جمع مردم غرب استان تهران که “دولت در تنگنای مالی قرار دارد” نیز یادآور کلیدواژه خزانه خالی قبل از توافق ژنو است. برخی فکر می‌کنند ملّت را باید تحت فشار گرانی قرار داد و از بی‌پولی ترساند تا راضی به توافق به هر قیمتی شود!
این توافق اگر امضا شود، نه‌تنها اقتصاد کشور را سامان نمی‌بخشد (مسعود نیلی همه‌کاره اقتصادی دولت: لغو تحریم‌ها معجزه نمی‌کند) بلکه امنیت کشور را هم به خطر می‌اندازد. اگر شبح جنگ الان در اطراف ایران پرسه می‌زند، با این توافق و بازرسی از مراکز نظامی کشور، سایه جنگ بر سر ایران سنگینی خواهد کرد!
