مژده پیامبر(ص) به مسلمانان برای پیروزی در صنعا
پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله) فرمود: قصرهاى صنعا و یمن را دیدم و جبرئیل به من خبر داد که امتم بر آنها نیز پیروز خواهند شد، بشارت باد بر شما اى مسلمانان!
گروه دین مشرق- در تاریخ جنگ احزاب چنین آمده است که، در اثناى حفر خندق که مسلمانان هر یک مشغول کندن بخشى از خندق بودند روزى به قطعه سنگ سخت و بزرگى بر خورد کردند که هیچ کلنگى در آن اثر نمى کرد، خبر به پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله) دادند، پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله) شخصا وارد خندق شد، و در کنار سنگ قرار گرفت و کلنگى را به دست گرفت و نخستین ضربه محکم را به مغز سنگ فرود آورد، قسمتى از آن متلاشى شد و برقى از آن جستن کرد، پیامبر صلّى اللّه علیه و آله تکبیر پیروزى گفت، مسلمانان نیز همگى تکبیر گفتند.
بار دوم ضربه شدید دیگرى بر سنگ فرو کوفت قسمت دیگرى در هم شکست و برقى از آن جستن نمود پیامبر تکبیر گفت و مسلمانان نیز تکبیر گفتند.
سر انجام پیامبر سومین ضربه را بر سنگ فرود آورد و برق جستن کرد، و باقیمانده سنگ متلاشى شد، حضرت (صلّى اللّه علیه و آله) باز تکبیر گفت و مسلمانان نیز صدا به تکبیر بلند کردند، سلمان از این ماجرا سؤال کرد.
پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله) فرمود: «در میان برق اول سر زمین حیره و قصرهاى پادشاهان ایران را دیدم، و جبرئیل به من بشارت داد که امت من بر آنها پیروز مى شوند! و در برق دوم قصرهاى سرخ فام شام و روم نمایان گشت، و جبرئیل به من بشارت داد که امت من بر آنها نیز پیروز خواهند شد! در برق سوم قصرهاى صنعا و یمن را دیدم و جبرئیل باز به من خبر داد که امتم بر آنها نیز پیروز خواهند شد، بشارت باد بر شما اى مسلمانان»!
منافقان نگاهى به یکدیگر کردند و گفتند: چه سخنان عجیبى؟ و چه حرف هاى باطل و بى اساسى؟ او از مدینه دارد سر زمین حیره و مدائن کسرى را مى بیند، و خبر فتح آن را به شما مى دهد، در حالى که هم اکنون شما در چنگال یک مشت عرب گرفتارید (و حالت دفاعى به خود گرفته اید) و حتى نمى توانید به بیت الحذر بروید (چه خیال باطل و پندار خامى؟!).(1)
این آیه نازل شد و گفت که:
«وَ إِذْ یَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ إِلَّا غُرُوراً»؛(2)
و هنگامى که منافقان و کسانى که در دلهایشان بیمارى است مىگفتند خدا و فرستادهاش جز فریب به ما وعدهاى ندادند.
پی نوشت ها:
1- تفسیر نمونه، ج3، ص: 595
2- احزاب، آیه 12
